محمدصفایی دلوئی، عضو کمیسیون اقتصادی در مجلس شورای اسلامی درباره انجام مبادلات ارزی ایران در قالب پیمان‌های پولی در گفتگو با خبرنگار ایبِنا گفت: یکی از راه‌های اصلی برون رفت ما و تهدید جایگاه دلار آمریکا این است که مبادلات پولی دو جانبه را تقویت کنیم و حداقل این کار را با کشورهای همسایه مانند عراق، افغانستان یا روسیه به سرانجام برسانیم.
وی در ادامه اضافه کرد: انجام این کار به طور قطع و یقین جایگاه نقش دلار در بازار ایران را تنزل خواهد داد، اما اکنون حتی در رابطه با کشوری مانند افغانستان هم این کار انجام نمی‌شود و این در حالی است که سه میلیون افغانستانی در ایران فعال هستند که دریافتی آنها به ریال است و از آنجا که فاقد مبادله پولی دو جانبه هستیم و ریال ایران معامله نمی‌شود، برای ارسال به خانواده‌های خود آن را به ارز تبدیل می‌کنند.
این عضو کمیسیون اقتصادی کشور در این خصوص اظهار داشت: سالانه ۸ میلیارد دلار با این روش از کشور خارج می‌شود تنها به این دلیل که مبادله پولی دو جانبه با کشوری مانند افغانستان نداریم.
صفایی دلوئی در رابطه با اقداماتی که دولت باید در دستور کار خود قرار دهد، ابراز کرد: دیپلماسی اقتصادی کشور ضعیف عمل می‌کند، باید به جد فعال شود و نیاز است تا رایزن‌های بازرگانی در این حوزه‌ها بسیار فعال عمل کنند تا بانک‌ها در دیگر کشورها برپا شود. ایران تنها در کابل یک شعبه بانکی دارد در حالی که شعبه بانکی در هرات، اقلیم کردستان عراق و داخل کشور عراق هم نیاز است.
وی در ادامه افزود: رایزن‌های بازرگانی قوی باید مدام این مسائل را رصد کنند، به اضافه اینکه بانک‌های کشور و صرافی‌های خصوصی شناسنامه دار هم در این زمینه باید به کمک آیند و فعال شوند.
این نماینده مجلس راه خروج کشور از سلطه دلار یا کمرنگ شدن آن را چنین بیان کرد: کشورهای تحریم شده که قریب به ۳۰ کشور هستند، درصددند تا اتحادیه‌ای تشکیل دهند و کشورهای حامی خود را در آن عضو کنند. این کشورهای می‌توانند با تاثیر خود بر نظام پولی جهان، جایگاه دلار آمریکا را تنزل دهند.
صفایی دلوئی در خصوص حضور ایران در این اتحادیه چنین توضیح داد: پیشنهاد تشکیل اتحادیه تحریم شده‌ها و حضور ایران در آن مطرح شده، اما هنوز به مرحله اجرا در نیامده است. وزارت خارجه باید غیر از آمریکا و اروپا دیگر کشورها را هم برای برقراری تعامل ببیند و به آنها توجه داشته باشد. طرح موضوع فوق حداقل به دو سال قبل برمی‌گردد. درست است که این کشورها دارای درد و دشمن مشترک هستند، اما باید به یک درک مشترک هم دست یابند که متاسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده است.
